IKEA
Kam folur pak para ca kohesh mbi fundjavën normale na Francë. Pra sepse është normale, unë banoj në Francë dhe jam gati franceze (të paktën në letra), isha një të djelë para ca kohësh tek IKEA. E di që kjo nuk ndodh vetëm këtu se të tjerë kanë folur mbi këtë dyqan kaq në modë veç në Francë duke qënë dyqani pothuajse i vetëm i hapur të djelën ka një turmë të ngjeshur njërzish gjithandej. Këndi për fëmijët është plot, në pjesën ekspozitë të dyqanit, nuk ka më një vënd për t’u ulur, në pjesën dyqan vetshërbimi duhet të shtysh njerzit e koncentruar në zbulimet e tyre me bryla, restorantin harroje dhe rradhën për të pagur, shikojeni vetë. Ndënja më shumë në rradhë se sa në dyqan, u njoha me hallet e njerzve që mbanin rradhën mbas meje, problemet e atyre në rradhën ngjitur, mallrat e komshiut përpara. I thashë vetes që nuk do të kthehesha më në këtë dyqan se më dukej vetja si e burgosur në këtë rradhën time për më shumë jo vetëm. Burgosjet masive kam përshtypjen që më duken akoma më të frikshme. Nejse deri rradhës tjetër sigurisht se dyqane të tilla na janë bërë të paevitueshme në shoqërinë tonë të re.