16 octobre 2007
Shok ushqimor për emigrantët
Para ca kohësh zbulova një blog të ri kuzhine të mbajtur ngë një shqiptare. Duke bredhur recetave dhe komenteve një gjë më bëri të shkruaja këtu : receta e papares. Mendoj që është ushqimi ynë i më prezantuesi i fëmijrisë. Nuk mund ta cilësoj si i mirë apo i keq, me atë aromën të ngatarruar me djathin e majdanoz, lehtësinë e të ngrënit jo të tretjes etj etj. E kuptoni edhe vetë që për paparen mund të flasim gjatë dhe shpresoj qe receta do të na dali në një nga blogjet gatuese. Këtu doja të flisja më shumë për ato gjellë, ushqime, kombinime ushqimore që në vendet e jashtme duken si të çuditshme deri të pangrënshme.
- Burani me kos, zakonisht kur ha në restorantin e punes (self – service) marr ca oriz, ca spinaq dhe i përzjej duke i shoqëruar me kos. Nuk ju gënjej që zakonisht reagimi me shumë edukatë i kolegëve është – Uaa si e ha ti këtë gjë. Dhe më pak me edukata, dy komshije në tavolinë që largohen me vrap se nuk mund ta imagjonojne një përzjerje të tillë.
- Në të njëjtin kombinim, kos me krip. Tjetri mundohet ta kriposi kosin fshehtas dhe mundohet të mësojë brezin e ri në shtëpi me këtë kryevepër.
- Bukë me vaj, ose një pjatë me vaj dhe pak kripë dhe buka që ngjyhet në vaj. Edhe kjo me përdorim shtëpiak dhe për brezin e ri se me thënë të drejtën në publik mundohemi të specializohemi në përdorimin e thikës dhe pirunit (për më shumë në të njëjtën kohe !?)
- Paparja, kam kohë që nuk kam ngrënë (djeta të detyron por temë tjetër kjo) dhe me thënë të drejtën më mungon. Si zëvendësues të largët , kam gjetur një lloj buke që behet këtu me ullinj brënda.
Po ju andej nga anët tuaja, e kam fjalën për emigrantët, si ja bëni me shokun ushqimor ?
Publicité
Publicité
Commentaires
T
L
T
B
B