Letra e një komunisti për rininë franceze
Nuk kam folur shumë mbi lajmet e fundit nga atdheu 2 se janë aq franceze sa vetëm për të shpjeguar kontekstin, pse, qysh, kush dhe si, do me duheshin faqe që jam e sigurt asnje nuk do të lexonte. Ndërkohë me poshtë përktheva letrën e një komunisti të ri të ekzekutuar më 1941 nga nazistët dhe që presidenti aktual francez kërkon që çdo shkollë ta lexojë përpara nxënësve, lexim që duhet shoqëruar me një ceremoni :
"E dashur mama,
Vellaçko i vogël
I dashur papa
Së shpejti do vdes ! Po shkruaj këtë letër t’ju kërkoj, tu, dhe sidomos nënës, të bëheni të fortë. Unë jam dhe do të qëndroj i fortë ashtu si dhe shokët e mi përpara meje. Sigurisht do të doja të jetoja. Por atë që dëshiroj më shumë në këto çaste është që vdekja ime të shërbejë. Nuk pata kohë të të përqafoja Jaen. Munda të përqafoja vëllezërit e mi Roger dhe Rino. Të vërtetët nuk mundem tashmë ti kem në krahët e mi ! Shpresoj që të gjitha sendet e mia do t’jua dërgojnë dhe kështu Serge mund t’i përdori dhe mbase të jetë krenar një ditë. Për ju, të dashur baba e nënoke, nëse ju kam hapur probleme ndonjëherë, ju përshëndes për herë të fundit. Doja vetëm të shtoja që u përpoqa çdo ditë të jetës time të ecja në hapat e tua baba.
Një Përshëndetje të fundit për të gjithë miqtë, vëllain që e dua aq fort. Që të studiojë sa më mirë për t’u bërë njëri i vërtetë nesër.
17vjet e gjysëm, jeta ime ishte e shkurtër por nuk jam i penduar për çdo çast të saj veç që po ju lë. Po vdes bashkë me Tintin, Michels. Nënë, të kërkoj vetëm një gjë dhe dua të më premtosh që do jesh kurajoze dhe do fitosh mbi hidhërimin.
Nuk mund të shtoj më shumë. Po ju lë duke ju përqafuar fort me gjithë shpirtin e një fëmije. Kurajo !
I juaji me dashuri Guy [Gi]
Një mendim i fundit : Të gjithë ju që jetoni, të jeni dinjë të kujtimit tonë, të 27-tët që do ekzekutohemi."
Pse-në e këtij artikulli këtu - nesër.