Patriotizmi francez – ripërkufizim
Një nga përshtypjen që më kanë lënë librat klasike rus (të përkthyera sigurisht, gjuha ruse nuk pati fatin të hynte në kokën time me gjithe përpjekjet e pamundimshme të kësaj të fundit), ka qënë vendi që këta të fundit i lënë gjuhës franceze. Kjo gjuhë kaq e sofistikuar dhe ariostrokratike (apo vetëm që flitej nga kjo e fundit !).
Nejse po unë me gjuhën e Molierit ? Në rradhë të parë si çdo shqiptar, anglishtja ka qënë dhe ngelet për mua gjuha e dritareve në botë. Fillimisht për të kuptuar këngët në radiot e jashtme pastaj kur fillova punë ishte me detyrim e përcaktim. Frëngjishtja më është dukur gjithmonë e paaritshme. Fillova ta mësoja për kurjozitet dhe edhe sot që jetoj në Francë, nuk di ta shkruaj pa gabime. Pra ngelet si një ideal.
Ideal them unë veç është vetëm imi se moda sot në Francë është inkurajimi i dialekteve apo gjuhëve lokale. Moda nuk është shumë e kordinuar. Pushtetet lokale janë dakort për dygjësimin e krahinave veç gjella me kripë dhe kripa me karar. Nga ana tjetër ka grupe ekstremiste, si për çdo çeshtje/kauzë që preferojnë radikalizimin. Fotografia është një shëmbull e këtij dy-qëndrimi. Tabelat janë në frëngjisht dhe dialektin lokal ndërkohë ca duar ilegale janë munduar të fshijnë gjuhën zyrtare !
p.s. shëmbullin e kam marë nga Korsika ku banorët kanë një tendence autonomie/panvarsie/asnjeraastjetra veç është njëlloj në Bretagne.