10 septembre 2008
Vizitorë të jashtëm në atdhe
Nuk e di ju por unë jam shumë kurioze të dëgjoj përshtypjet e njerzve pas një udhëtimi të parë në Shqipëri. Nuk mendoj se ka të bëjë me kureshtjen për të ditur ç’mendojnë të tjerët për ne në përgjithësi apo për qytetin tim në veçanti. Për mua është më shumë një përzjerje mes nostalgjisë dhe krahasimi i këndvështrimeve apo nje provim i kujteses sime. Përshtypjet e një shoqeje franceze që ka jetuar gjatë në Portugali, i shënova dhe po i ndaj këtu:
- Tirana, një qytet i kontrasteve, sidomos mes rrugës kaotike dhe apartamenteve të pastra dhe rregulluara në perfeksion. Mendoj që ne si shqipo nuk shohim ndonjë contrast !
- Takat e shqiptareve nëpër rrugë ! Se kasha vënë re se nuk mbaj dot me thënë të drejtën.
- Një popull i qetë sidomos duke i krahasuar me portugezët. Edhe sot e kësaj dite kur diskutoj në punë trëmb kolegët se më thonë – mos u xeh goce, nuk është e rëndësishme por paska me keq se ne.
- Ekranet plazma gjithandej, ne një local të vogël kishte bile 6. Është e vërtetë që këtu lokalet me TV janë të rrallë. Po ta mendoj pak I numëroj me gishtat e dorës (ato që njoh unë sigurisht).
- Muzeu Kombëtar ishte gjithë kohës i mbyllur. Nuk e di nëse ndonjë bashkatdhetar mendon të bëjë një vizitë në këtë ndërtesë se mua s’më kishte shkuar ndonjëherë mëndja por me sa duket të jashtmit e kanë si referencë.
Publicité
Publicité
Commentaires
T
A
T
A
T