Buka
Edhe në Francë, duke qënë në Europë, buka ngelet baza e një vakti, shoqëruar me gjellë, djath etj etj . Statistikat tregojnë që ka një rënie të vazhdueshme të konsumimit të këtij produkti, veç një gjë është e vërtetë dyqanet e bukës, vazhdojnë të gjenden në çdo lagje (shprehja « ku e ha bukën kjo motra », ka vënd edhe këtej nga këto anë) . Në fakt, në Francë buka është e rregulluar me ligj. Po po me ligj. Një baguette, buka e famshme, simboli i Frances, ka një peshë dhe përmbajtje të caktuar në kripë dhe në maja. Ndryshimi vjen nga metoda e punimit të brumit, koha e lënies në pushim, e pjekjes dhe sigurisht dora e mjeshtrit. Bukëpjekësit mund dhe bëjnë bukë të tjera të larmishme veç duhet t’ju vënë emra të tjerë. Kështu në çdo duqan buke (ja këshilloj çdo turisti të futet në çfardolloj dyqani që i del rrugës), gjendet e famshmja baguette [baget], që përcakton normalisht reputacioni e tij ashtu si dhe plot bukë të tjera dhe ëmëblsira(mos harroj duhet të shkruaj edhe për ëmbëlsirat karakteristike këtu). Shkruajta gjithë këto për të justifikuar këta njerzit në foto që me qetësi, durim dhe pa u shtyrë po mbajnë rradhën për të blerë një copë bukë.
Informacion i rëndësishëm, buka është falas në restorantet në Francë dhe zakonisht është një notë për restorantin nëse ky i fundit shërben apo jo një bukë të mirë.
Informacion i vlefshëm, në restorantet shumë të mira, sidomos tek ato të shënuara me yje në Guide Michlin (duhet të flas për këtë të fundit një ditë), buka është e freskët, bëhet vetë nga shefi.