Pushimet në mal - varianti jasht shtetit
Meqë siç thotë populli sa të rrosh do të mësosh dhe sidomos kisha harruar sa ftohtë bën në majë të malit mendoj, kur këtu më propozuan të shkoja në masivin malor të alpeve në dimër, sigurisht thashë PO (vini re gërmat e mëdhaja të pohimit tim). Për më shumë që fytyrat rreth meje ishin goxha të lumturuara mbi këtë aventurë dhe argumenti – mali është i mirë për shëndetin – është një argument i mirënjohur në atdhe .
Sa herë shkoj, është gjithmonë e njëjta histori. Ditët e para bënte një diell i mrekullueshëm, është mirë të evitosh hijet sidoqoftë, shyqyr që nuk ka shumë pemë në fillimet e pistave të skive dhe ka një bar me verë të ngrohtë. Pra sodis me qejf të tjerët që bëjnë sport duke gjetur të gjitha justifikimet e mundshme për të mos lëvizur nga karigia ime e ngrohur tashmë.
Nuk është keq.
Vetëm kur koha prishet. Nuk e kupton pse je aty. Më saktë unë si shqipo nuk e kuptoj çfarë bëj në majë të malit, bie borë, fryn erë, veshët të thahen, buzën ngurosen dhe fjalët akullosen. Po ta shikoni nga fotografia, e bërë me sakrifica nga ana ime, këta të jashtmit nuk duan t’ja dinë por me vullnet e këmbëngulje i ngjiten malit (me ndihme, mos e ekzagjerojme, teleferikë gjithandej) dhe zbresin me gëzim. Mbase do filloj të mësoj edhe unë rrëshqitjen vitin tjetër se nuk po e di më.